2 lutego 2010 roku w Teatrze Collegium Nobilium odbędzie się premiera „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” Ödöna von Horvátha w reżyserii Agnieszki Glińskiej.

 „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” ukazują losy mieszkańców pewnej wiedeńskiej uliczki. Ludzie się tu kochają, pożądają, kłócą, porzucają, kupują losy na loterię, kaszankę i ciężko ranne ołowiane żołnierzyki w rytm walców Straussa i… odgłosów świniobicia.

„Opowieści Lasku Wiedeńskiego” to bez wątpienia najważniejszy i najlepszy dramat Horvátha. Obnaża w nim mizerię austriackiej warstwy średniej po I Wojnie Światowej. Dla autora „Nieznajomej z Sekwany” właściwą naturą człowieka jest bestialstwo i popędy. Horváth sam siebie nazywał Chronist seiner Zeit – kronikarzem swojego czasu. W swoich dramatach zajmuje się nie tylko piętnowaniem współczesnego mu społeczeństwa. Interesują go również kwestie egzystencjalne, wyobcowanie, poszukiwanie tożsamości, ludzkie pragnienie i dążenia do szczęścia,

„Biała wstążka” Michaela Hannekego pokazuje austriackie społeczeństwo chwilę przed wybuchem I Wojny Światowej. Horváth w swojej twórczości pokazuje, co się stało z tym społeczeństwem  w latach 20. i 30. XX wieku.